Greek-Orthodox Holy Friday

Today is Holy Friday for the Greek-Orthodox Church. I found this article from the Macedonian Press Agency and I think is it very nicely written and appropriate for the day.

ΤΟ ΑΕΝΑΟ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ

Θεσσαλονίκη, 29 Απριλίου 2005 (15:34 UTC+2)

Γονυπετής μπροστά στο Θείο μνήμα θα σταθεί σήμερα η Ορθοδοξία σε κάθε γωνιά της γης, αφού πρώτα βιώσει με κατάνυξη, ευλάβεια και συντριβή τα πάθη του Θεανθρώπου και την αποκαθήλωσή του. Ήδη από το πρωί, οι πιστοί συρρέουν στις εκκλησίες υπό τους ήχους της καμπάνας, που χτυπάει πένθιμα, δίνοντας το στίγμα της πιο θλιβερής ημέρας του χρόνου.

Καθώς περνούν οι ώρες και όσο πλησιάζει η νύχτα, τα συναισθήματα της θλίψης για την απώλεια του Θεανθρώπου κορυφώνονται. Γιατί αυτή η νύχτα, η εαρινή νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής και της περιφοράς του Επιταφίου, παραμένει κάτι αμετακίνητο μέσα στο χρόνο, κάτι που αναβλύζει μια ομορφιά μοναδική, αναλλοίωτη.

Ακόμη και ο αλλόθρησκος, ακόμη και ο σύγχρονος άνθρωπος της μεγαλούπολης, που προ πολλού έχει δει να νεκρώνονται μέσα του τα συναισθήματα εκείνα που βίωνε την Εβδομάδα των Παθών ο απλός λαός, ακόμη και ο χλευαστής των θείων, δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά σε αυτή την ιδιόμορφη ομορφιά.

Κανείς δεν μπορεί να μη νιώσει σήμερα αυτό το τσίμπημα της συγκίνησης για τα Θεία Πάθη, κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος μπροστά στον πλούτο των συναισθημάτων της Μεγάλης Παρασκευής και μάλλον είναι λίγοι αυτοί που δεν θα ριγήσουν όταν οι γυναικείες φωνές υψωθούν στον ουρανό, ψάλλοντας το "Ω γλυκύ μου έαρ"...

Η ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές του Εκκλησιαστικού έτους, αποτυπώνοντας με τον λειτουργικό και υμνογραφικό πλούτο της τον θρήνο και τον οδυρμό της Ορθοδοξίας ανά την υφήλιο. Το βράδυ, από άκρη σε άκρη της γης, οι Ελληνες Ορθόδοξοι, θα ψάλλουν το "Ω γλυκύ μου έαρ" και -κρατώντας αναμμένα κεριά- θα ακολουθήσουν την περιφορά των Επιταφίων, που ευωδιάζουν μέσα στην ανοιξιάτικη νύχτα, καθώς είναι στολισμένοι με πολύχρωμα λουλούδια.

Και είναι τόση η συμβολική δύναμη του Επιταφίου, τόση η ελπίδα την οποία περικλείει και εκπέμπει, που αυτά τα λουλούδια χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν σαν φυλαχτά για τους ναυτικούς ή σαν γιατρικό για τον πονοκέφαλο. Μάλιστα, σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας θεωρείτο ότι αν ένας άρρωστος περάσει τρεις φορές κάτω από τον Επιτάφιο θα γιάνει, ενώ αν ένα ζωηρό παιδί κάνει το ίδιο, θα φρονιμέψει.

Αν και οι πιστοί συρρέουν στις εκκλησίες από το πρωί, ωστόσο η συγκίνηση κορυφώνεται το βράδυ, όταν μετά την περιφορά, το σύνολο του εκκλησιάσματος εισέρχεται πάλι στο ναό, περνώντας κάτω από τον Επιτάφιο, που στην επαρχία τον συγκρατούν ψηλά τα μόλις απολυθέντα από το στρατό παληκάρια. Με τον τρόπον αυτό, παίρνουν οι πιστοί την ευλογία που θα τους συντροφέψει μέχρι τού χρόνου. Κατεβαίνουν έτσι και οι άνθρωποι, για μια στιγμή, στον τάφο τού Χριστού. Θάβονται μαζι του για να συναναστηθούν το επόμενο βράδυ, για να φτάσουν στην κάθαρση "δι' ελέου και φόβου".

Στην επαρχία ο στολισμός τού Επιταφίου γίνεται πρωί από νεαρές κοπέλες και γυναίκες, που φέρνουν από τις αυλές των σπιτιών τα πιο δροσερά και μυρωδάτα λουλούδια (ενώ, οι μεγαλύτερες στην ηλικία επισκέπτονται τα νεκροταφεία και τις εκκλησιές τής Παναγίας, καθαρίζουν και θυμιατίζουν). Τα εύοσμα άνθη πρέπει να είναι πολλά, ιδίως οι λεπτές "κολαΐνες" με τους λεμονανθούς. Επιβάλλεται να ευωδιάζει τον αέρα ο Επιτάφιος κατά τη βραδυνή του περιφορά στις γειτονιές, αλλά και για να μπορέσουν όσοι τον προσκυνήσουν έπειτα να αποσπάσουνε μερικά φύλλα για ευλογία.

Σε πολλά χωριά οι χωρικοί δεν στρώνουν τραπέζι όλη μέρα, παρά μοιράζονται ένα πιάτο με ξύδι, όπου όλοι βουτούν το ψωμί και το γεύονται για να συμμεριστούν το Πάθος του Χριστού. Επειδή η Μεγάλη Παρασκευή θεωρείται η μέρα των νεκρών οι άνθρωποι ευπρεπίζουν τους τάφους γιατί πιστεύουν ότι με την Ανάσταση θα έρθουν από τον κάτω κόσμο οι νεκροί και πρέπει να βρουν τους τάφους τους περιποιημένους. Σύμφωνα με την παράδοση, τη Μεγάλη Παρασκευή το ράψιμο και το κάρφωμα είναι δουλειές απαγορευμένες. Τα ρούχα που ράβονταν εκείνη την ημέρα θεωρούνταν κακότυχα, καθώς πίστευαν ότι θα είχαν την τύχη των ρούχων του Χριστού.

11 tons of stone

Yesterday and today, Margie and I moved 11 tons of Mississippi river rock with
a shovel and wheel-barrel and placed them all around the house. Let me tell
you, it was a lot of work! I am sure a lot of things will be hurting tomorrow,
but for now, we are so happy we were able to finish the task in two days,
more importantly before the landscaper comes back tomorrow to continue with
his work.

Kids were wonderful; some time they were out helping, some time they were
watching TV, but the point is the they let us finish.

Pictures to follow...

Spring Turkey Hunting

I got a spring turkey hunting permit for this year; the spring turkey hunting
period, for my license, started on Wednesday 4/13 and it ends today, Sunday
4/17. The weather has been wonderful for the last few days. Yesterday morning was no
exception. I got up early (5:00 am) and managed to be at my spot around 5:45
am.

On the way to my spot I saw a couple of turkeys, one definitely a Tom, in the
middle of a field. You can imagine I was pretty exciting. I have gone turkey
hunting one more time in the past; last fall, without any success.

I sat down and started calling. Not only the Tom in the field but some more
turkeys on the opposite side of my spot started responding. However, the Tom I
could see, even though he strutted and strutted again and again, did not come my
way. He started walking back toward the tree line on a path parallel
from where he started to my location rather than toward me. It was soon after
he reached the tree line that i could hear him moving further away; I bet
there was a group of hens feeding in the old corn field on the other side of
the tree line.

After a while the calls from the other group of turkeys stopped as well. I
kept trying for some time, then got up and went into the woods, where I though
the second group should have been. I spent another hour or so in there but
with no success; no more calls for the day.

What can you do? You don't always get something when going hunting. If you
think about it, this is part of the excitement; it wouldn't be so if you were
guaranteed success every time you decided to go in the woods.

I had a great time watching the sunrise and a lot of excitement seeing the Tom
strut and respond to my calls. My fried has another permit for later this
month. If I have time I may go with to watch and possibly do some calling.

I cleaned my gun after I made it back to the house and stored it away. I am
all done with hunting for now. The season opens again in September with deer
bow hunting and fall turkey coming close to that. Till then, my son looks
forward to our scheduled outing for some trout fishing. My daughter is old
enough this year, she already got her little rod, and we will all go. I will
report on this trip when it happens.

Our patio!

Our patio is done! Kenny and his crew finished it this Friday. It really took them two partial days; the first day they prepared the ground with gravel and sand (a couple of hours of work) and the next day they layed the bricks. They did a great job - at least this is what we think, it look vey nice .

The patio is the place where we plan to do our grilling and enjoy our fire-pit; marshmellows and smores and hot-dogs go with a fire-pit hand-to-hand!

Here are two pictures of the patio. The first shows a general view and the second the detail.

Not so lucky photographer

I found this joke very funny. Enjoy.

A photographer from a well-known national magazine was assigned to cover the recent Southern California fires. The magazine wanted to show some of the heroic work of the firefighters as they battled the blazes. When the photographer arrived, he realized that the smoke was so thick that it would seriously impede or make it impossible for him to photograph anything from ground-level, so he requested permission to rent a plane and take photos from there. His request was approved, and arrangements were made.

He was told to report to a nearby airport, where a single-engine plane would be waiting for him. He arrived at the airport and saw a plane warming up near the gate. He jumped in with his bag and shouted, "Let's go!" The pilot swung the plane into the wind, and within minutes they were in the air.

The photographer said, "Fly over the park and make two or three lowpasses so I can take some pictures." "Why?" asked the pilot." Because I am a photographer for a national magazine, "he responded, "and I need some close-up shots."

The pilot was silent for a moment; finally he stammered: "So, you're telling me you're not the flight instructor?"

Landscaping

The landscaping in our yard officially began today.

Kenny started working on the brick patio. He set and compacted the gravel and covered it with sand. The bricks to use on the patio are laying on our yard. So do the bricks for the edging around the house. The weather tomorrow is supposed to be nice and dry - same as it was today - and the plan is for him to finish the patio.

After the patio he will start working on the brick edging. Some time in there he will prepare the ground between the edging and the house and we will be working to put stone in there. We plan to use the same stone as we did in the old house - 1.25 inch Mississipi river stone.

We are keeping our fingers crossed for good weather...

Flying kites

Flying kites at the country side.

Last Saturday, we visited grandpa and grandma. The weather was gorgeous, the wind cooperated and we flew our kites.

Costas had a 3-D fighter jet kite (SAM's club, around $10.00). This kite was nice! It took me half an hour to connect the little pieces and make it look the way it was supposed to look, but the results justified the effort. The kite flew wonderfully and Costas was able to hold it all by himself for a good amount of time.

Sophia's kite was Dora the Explorer - what else did you expect? She had a lot of fun too and held her own by running around and holding her own kite.

It was good fun and we are all looking forward to going back.

I don’t even remember the last time I flew a kite. I used to do this when I was young in Greece. It was our custom to fly kites on “Clean Monday”. My dad used to be able to make kites for me. He used wax paper and bamboo wood for the frame. The shape of the kite was usually geometrical, an octagon being the most popular one. Add a long tail for balance and you’re there.

Playing with the kids and their kites reminded me of some of these times…

Epic Construction Pictures

I went out for a walk today with my family, kind of late, the sun had already set, and after a suggestion of my friend Andrew, decided to take a few pictures of the Epic construction progress.

Enjoy: